Τότε που φύτευαν και μαζεύαν καπνό με τα χέρια. Για μερικούς που δεν τη βίωσαν την καλλιέργεια του καπνού, ίσως να μην τους αγγίζει. Υπάρχουν όμως και αυτοί που είναι συνοδοιπόροι και σίγουρα οι φωτογραφίες θα τους ταξιδέψει κάποιες δεκαετίες στο παρελθόν. Τότε τα καπνά κρατούσαν ζωντανή την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων του χωριού και τής γειτονιάς, όλοι αντάμα μια οικογένεια μοιραζόντουσαν το κάθε τι.
Μία πολύ δύσκολη και πικρή δουλειά…
δεν πιστεύω να νοστάλγισε κανείς τέτοια κούραση!
Σήμερα δυστυχώς παντού ερημιά και ξερά χόρτα.
Τότε αν και η στερήση, η κούραση και το λιοπύρι ήταν αναπόφευκτα στη ζωή τα πρόσωπα όλων ήταν γαλήνια γεμάτα ζωντάνια και χαμόγελα.
Σήμερα οι περισσότεροι ζουν και απολαμβάνουν τις ανέσεις και την πολυτέλεια, αλλά παρόλα αυτά η μελαγχολία είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα και το χαμόγελο πλέον ανύπαρκτο στα χείλη τους.
Τι άλλαξε;;;
Εμείς η ή ζωή μας;
Μία απάντηση που τελικά θα μείνει το ίδιο μια ερώτηση!!
ΖΩΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ
