Μετά τη μέρα για τον καρκίνο του μαστού και τις ανάλογες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν από διάφορους φορείς για την ανάδειξη της αναγκαιότητας της πρόληψής του μέσω της μαστογραφίας, μια ακόμη παγκόσμια μέρα, αυτή της 14ης Νοέμβρη, χθες, για τον διαβήτη ήρθε να μας υπενθυμίσει όλα τα αναγκαία που χρειάζονται να υπάρχουν για να αντιμετωπιστεί αυτή η ασθένεια και να βελτιώσει τη ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας.
Τη μέρα αυτή, τα τελευταία χρόνια, πραγματοποιούνται διάφορες εκδηλώσεις με πρωτοβουλία των δημοτικών αρχών και των ανάλογων συλλόγων στην προσπάθειά τους να ευαισθητοποιήσουν όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούν, ρίχνοντας λίγο φως στα σκοτάδια της άγνοιας και του φόβου.
Ο διαβήτης σήμερα, δυστυχώς, έχει αναδειχθεί πια σε παγκόσμια επιδημία. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους:
● Στην Ελλάδα εκτιμάται πως τα άτομα με διαβήτη ξεπερνούν το 1.300.000, όταν ο πληθυσμός της χώρας εκτιμάται γύρω στα 11.000.000, με άλλα λόγια τουλάχιστον 1 στους 10 συμπολίτες μας μπορεί να έχει διαβήτη!
● Ο διαβήτης τύπου 1 αυξάνεται κατά 3% κάθε χρόνο στα παιδιά και στους εφήβους. Επίσης, ο διαβήτης τύπου 2 προσβάλλει, πλέον, όλο και μικρότερες ηλικίες, νέους και παιδιά.
Παρ’ όλα αυτά, αντί να αναπτυχθούν περισσότερες δομές και ιατρεία διαβήτη στο ΕΣΥ που θα αντιμετωπίζουν ολιστικά τους ασθενείς αυτούς, έχουμε ακριβώς το αντίθετο. Πλήρη διάλυση και αποσάθρωση των ελάχιστων τέτοιων ιατρείων.
Χαρακτηριστικό αρνητικό παράδειγμα είναι ότι στον δήμο Αγρινίου δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή δυνατότητα στους συμπολίτες μας που πάσχουν από διαβήτη να προσέλθουν σε κάποιο δημόσιο ιατρείο και να αντιμετωπιστούν έτσι όπως θα έπρεπε.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τις μαστογραφίες και τις ανύπαρκτες δημόσιες δομές για αυτές. Φανταστείτε, λοιπόν, ότι όσοι δεν μπορούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη τους, γιατί δεν θα βρουν τίποτα, αλλά και όσοι είναι ανασφάλιστοι συμπολίτες μας που πάσχουν από διαβήτη βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδο, με την απελπισία να τους τρώει τα σωθικά, όπως ακριβώς κάνει και ο αρρύθμιστος διαβήτης στα αγγεία τους.
Στη σημερινή εποχή που εμφανίζονται συνεχώς νέα φάρμακα αλλά και εντυπωσιακά τεχνολογικά επιτεύγματα, όπως οι αντλίες ινσουλίνης, καινούργιοι αισθητήρες και αναίμακτοι μετρητές σακχάρου, είναι κρίμα όλα αυτά να αφορούν τους έχοντες.
Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να αλλάξουμε ρότα στις επιλογές και τις προτεραιότητές μας που αφορούν κυριολεκτικά τις ζωές μας και ανάμεσα σε αυτές είναι σίγουρα η ανάπτυξη κοινωνικών και πολιτικών αγώνων για την απρόσκοπτη και δωρεάν πρόσβαση όλων σ’ ένα ΕΣΥ που θα μπορεί να ανταποκριθεί στον ρόλο του.
Στέλιος Μερμίγκης*
* Φαρμακοποιός Νοσοκομείου Αγρινίου
www.efsyn.gr
