Είναι κοινή διαπίστωση, κοινή παραδοχή ότι ένα από τα μεγάλα προβλήματα του Δήμου Αγρινίου είναι ότι έχει ένα τεράστιο έλλειμα πρασίνου
και ανοιχτών κοινοχρήστων χώρων και είναι γνωστό επίσης ότι έχει χαρακτηριστεί σε σχετική μελέτη του Πανεπιστημίου Πατρών «θερμική
νησίδα» καθότι είναι μια πόλη που δεν αναπνέει και κατά τους θερινούς μήνες μετατρέπεται σε θερμοκήπιο, φλέγεται και οι κάτοικοι
δραπετεύουν όπως μπορούν. Παρά ταύτα και ενώ βρισκόμαστε σε συνθήκες κλιματικής κατάρρευσης η σημερινή Δημοτική Αρχή, σε μια πόλη
αποπνιγμένη στα τσιμέντα και την άσφαλτο, σε μια πόλη που διψά για νερό και πράσινο, συνεχίζει να σφραγίζει το έδαφος ανακατασκευάζοντας
την άσφαλτο και όπου υπάρχει κενό με τσιμέντο και πλάκες.
Η κλιματική, όσο και η υγειονομική κρίση, έχουν αναδείξει την αναγκαιότητα ανθεκτικών Δήμων. Συνεπώς πρέπει να προωθήσουμε καινοτόμες λύσεις, που θα
ενσωματώνουν την περιβαλλοντική διάσταση, ώστε να διασφαλιστεί ότι η πόλη του Αγρινίου και οι Κοινότητές μας θα είναι όλο και λιγότερο ευάλωτες στις
επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης (Διακήρυξη της Βαλένθια).Οι έξυπνες πόλεις του μέλλοντός μας δεν μπορεί παρά να είναι, βιώσιμες, δηλαδή με περισσότερο
πράσινο, κυκλικές και πάνω απ’ όλα ανθρώπινες και ανθεκτικές.
ΓΙΑ ΈΝΑ ΔΟΣΕΡΟ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΟΤΕΊΝΟΥΜΕ:
1. Η ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟ ΑΧΕΛΩΟ ΣΕ ΓΛΥΠΤΟ (ΕΝΑ ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙ ΤΟΠΟΣΗΜΟ)
Η παράσταση που απεικονίζει την πάλη του Ηρακλή με τον ποταμό Αχελώο, το σύμβολο του Δήμου Αγρινίου, που έχει αποτυπωθεί στο Κέντρο της κεντρικής
πλατείας του Αγρινίου, θα μπορούσε να ανυψωθεί ως γλυπτό αντί να κείτεται ισοπεδωμένο επί του εδάφους και να «ποδοπατείται» από τους διερχόμενους πολίτες χωρίς να γίνεται αντιληπτή η παράσταση που θέλει να μεταδώσει τον μύθο αλλά και τη συμβολική αξία αυτής της πάλης.
Ως γλυπτό λοιπόν αυτή η παράσταση, όπως είναι για παράδειγμα στο Μουσείο του Λούβρου, θα μπορούσε να είναι ένα εντυπωσιακό σιντριβάνι – τοπόσημο αν από τη γενειοφόρο κεφαλή του θεού Αχελώου έτρεχαν νερά, τα οποία στη βάση του γλυπτού θα σχημάτιζαν λίμνη και από εκεί με ειδικό σχεδιασμό και κανάλια με διαφανή σκέπαστρο τα νερά αυτά διέσχιζαν τους τρεις συγκλίνοντες δρόμους (Πάνου Σούλου, Χ. Τρικούπη και Αναστασιάδη – Βότση) μέχρι το όριο των πεζοδρόμων, κατά μήκος των οποίων θα μπορούσαν παράλληλα να τοποθετηθούν κρήνες και με κατάλληλη τεχνική να ακούγεται ο ήχος της ροής του νερού από τα κανάλια και να αναδύεται επίσης ένα κύμα δροσιάς στο περιβάλλον.
Οι ροές του νερού μέσω των καναλιών αυτών θα καταλήγουν στην πλατεία Παναγοπούλου, θα συνδέονται με το εκεί ιστορικό σιντριβάνι και θα ανακυκλώνονται επιστρέφοντας στο κεντρικό σιντριβάνι-γλυπτό της κεντρικής πλατείας. Αυτονόητο είναι ότι η υλοποίηση αυτής της πρότασης απαιτεί ειδική μελέτη και σχεδιασμό καθώς και τα κατάλληλα υλικά που θα επέτρεπαν την ανάδυση δροσιάς από τα κανάλια και συγχρόνως την απρόσκοπτη διέλευση των πεζών και οχημάτων με βάση το επιτρεπτικό πλαίσιο των πεζοδρόμων.Με αυτό το έργο το κέντρο του Αγρινίου θα αποκτούσε δροσιά και ένα εμβληματικό τοπόσημο που θα προσείλκυε πολλούς επισκέπτες
2. Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
Ο «καθρέφτης του νερού» στην πόλη Μπορντώ στη νοτιοδυτική Γαλλία είναι ένα ρηχό σώμα νερού που δημιουργήθηκε
και αντανακλά στην Πλατεία Χρηματιστηρίου της συγκεκριμένης πόλης.Σε λειτουργία από το 2006, έχει εμβαδόν 3.450μ. και μια υπόγεια δεξαμενή νερού
χωρητικότητας 800 κυβικών μέτρων.
Δημιουργήθηκε από τον κατασκευαστή σιντριβανιών Jean-MaxLlorca, τον αρχιτέκτονα PierreGangnet και τον σχεδιαστή αστικών τοπίων MichelCorajoud.
Το σύστημα αυτό επιτρέπει να εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο διαδοχικά εφέ καθρέφτη από το νερό πολύ μικρού βάθους, 2 εκατοστών, πάνω σε πλάκες από
γρανίτη μαζί με ένα εφέ ομίχλης που μπορεί να σηκωθεί ως και 2 μέτρα ύψος δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο αίσθηση δροσιάς στους επισκέπτες κατά τους
ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες.Το «Δίκτυο Αρχιτεκτόνων Τοπίου» ταξινόμησε τον καθρέφτη νερού του Μπορντώ στην τέταρτη θέση παγκοσμίων επιτευγμάτων αστικών περιοχών. Έτσι αυτός
ο υδάτινος καθρέφτης έγινε ένας απαράμιλλος τόπος χαλάρωσης για ντόπιους και επισκέπτες. Δυστυχώς στο Αγρίνιο προτιμήθηκε η στερεότητα του μπετόν από την ασάφεια και τη ρευστότητα του νερού. Πόσο θελκτικό, χαλαρωτικό και ευπρόσδεκτο θα ήταν από τους πολίτες και επισκέπτες ένα παραπλήσιο με τον «καθρέφτη νερού του Μπορντώ» έργο σε μια περιοχή του Αγρινίου.
3. ΤΑ ΡΈΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΓΡΊΝΙΟ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΆ ΤΟΥΣ ΣΤΟ «ΦΩΣ ΤΗΣ ΗΜΈΡΑΣ».
Η πρώτη πόλη που επανέφερε θαμμένο ρέμα ήταν το Berkeley πριν από 30 χρόνια, που αποκατέστησε το StrawberryCreek μετατρέποντάς το σε πάρκο για τους πολίτες. Σήμερα τα έργα αυτά λέγονται “επαναφορά στο φως της μέρας” και πληθαίνουν διότι αποδείχτηκαν πολύ αποτελεσματικά.Τ
ο Αγρίνιο ακολούθησε το μοντέλο του εγκιβωτισμού των ρεμάτων. Τα ρέματα που διασχίζουν την πόλη του Αγρινίου έχουν διευθετηθεί στο μεγαλύτερο τμήμα τους,
είναι κλειστά και έχουν αντικατασταθεί από τους δρόμους της πόλης.Σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία Ν.3010/2002 τα ρέματα θεωρούνται πολιτιστική
κληρονομιά και η στρατηγική για την προστασία τους καθώς επίσης και των παραρεμάτιων ζωνών και εκβολών τους είναι να διατηρηθούν ανοικτά και να
προστατευθούν. Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ σημαντικό να παραμείνει τουλάχιστον η αναγνωρισημότητά του ίχνους στον ιστό της πόλης. Οι φυτεύσεις στο ίχνος των ρεμάτων μπορούν να δημιουργήσουν πράσινες διαδρομές στην πόλη και να επηρεάσουν θετικά το μικροκλίμα.
4. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΥΠΑΙΘΡΙΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΚΟΥ ΝΕΡΟΥ
Το Μουσείο Νερού του Δήμου Αγρινίου μπορεί να συμπεριλάβει διάφορες εγκαταστάσεις:
α) Το Υπαίθριο Μουσείο με τις παραδοσιακές επιχειρήσεις που λειτουργούν στην ευρύτερη περιοχή με υδροκίνηση (Μύλους, Μπατάνια κλπ), τα αντλιοστάσια και τα υδραγωγεία, τις ιαματικές πηγές , τα Φράγματα της ΔΕΗ κα.
β) Το Πάρκο Νερού με τη Μόνιμη Έκθεση αφιερωμένη στο νερό και στην ιστορία του όπου θα γίνεται και δημιουργική απασχόληση παιδιών.
Επίσης, στον περιβάλλοντα χώρο θα υπάρχουν μικροκατασκευές και πίδακες καθώς και παιχνίδια που χρησιμοποιούν το νερό ως κινητήριο δύναμη.
