Τον Χάρη Δούκα τον γνώρισα όταν με την Φώφη Γεννηματά αποφασίσαμε να κάνουμε τον Πράσινο Κόσμο (ένα εγχείρημα που «θάφτηκε» έπειτα, όπως κάθε τί που είχε να κάνει με πρωτοβουλία άλλου στο σημερινό ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής. Χάθηκε μαζί με την Φώφη Γεννηματά…).
Έπρεπε τότε να συνεργαστούμε με τους Τομείς Ενέργειας και Περιβάλλοντος, ώστε να δημιουργήσουμε , από κοινού, μια πλατφόρμα πανελλαδικής εμβέλειας για τα Περιβαλλοντικά Προβλήματα , διαδραστικής με τον κόσμο, που θα αφορούσε κάθε Περιφέρεια της Ελλάδας, μέχρι και τον πιο απομακρυσμένο πολίτη.
Ο Χάρης τότε ήταν Γραμματέας του Τομέα Ενέργειας. Η κατάρτισή του στα θέματα ενέργειας, το ακομπλεξάριστο του χαρακτήρα του, το πώς επικοινωνούσε, το ότι δεν ασπαζόταν κομματικές αγκυλώσεις και φέουδα, τον έκανε να ξεχωρίζει. Γνωριστήκαμε έτσι, 4 περίπου χρόνια πριν, είχαμε μια άψογη συνεργασία και είναι αδιαμφισβήτητα από τους ανθρώπους με την καλύτερη κατάρτιση στον Τομέα του, μέσα στο ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής.
Έπειτα ήμασταν συνομιλητές σε δύο ημερίδες για θέματα ενέργειας και περιβάλλοντος και εκεί επιβεβαίωσα το γεγονός πως πρόκειται για έναν εξαιρετικό επιστήμονα και ομιλητή. Χαιρόσουν να μιλάς δίπλα του και μαζί του (πιστέψτε με, αυτό δεν είναι σύνηθες…).
Όταν κατέβηκε υποψήφιος στην Αθήνα, ήμουν από τους ανθρώπους που υπέγραψαν για την υποψηφιότητά του και είχα την τιμητική πρόταση να κατέβω μαζί του στον Δήμο Αθηναίων. Θεωρώντας τιμή μου να έχω εκλεγεί βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, αρνήθηκα, μιας και αρνούμαι γενικότερα να μεταφέρω τα εκλογικά μου δικαιώματα (Αρνήθηκα και σε άλλες εποχές, όταν ίσως να ήμουν ακόμη βουλευτής αν κατέβαινα σε άλλη περιφέρεια, πλην της δικής μου, στην Αττική). Αυτά τα αναφέρω γιατί διαφορετικά σήμερα θα ήμουν ελπίζω στο πλευρό του στον δήμο Αθηναίων, όπως πολλοί από όσους σήμερα τον κατακεραυνώνουν.
Κατάφερε να νικήσει τα θεριά ( …εκ των υστέρων όλοι μιλούσαν για τον Μπακογιάννη ως τον πιο αποτυχημένο δήμαρχο της Αθήνας, εγώ μιλάω ακόμη και σήμερα για έναν πανίσχυρο Μπακογιάννη, ο οποίος ελέγχει, ή επηρεάζει σωστότερα, και το μεγαλύτερο τμήμα των πανελλαδικών media, αλλά και του προσωπικού που δουλεύει στον Δήμο).
Ο Χάρης δεν έχει μεταμορφώσει την Αθήνα, αυτό είναι απολύτως αλήθεια, αλλά η Αθήνα δεν μεταμορφώνεται ούτε με το Τζίνι σε λίγους μήνες. Οι μηχανισμοί που είναι στημένοι είναι δεκαετιών, το ίδιο και τα πρόσωπα, οπότε προσωπικά είμαι ικανοποιημένη με μια Αθήνα που είναι στα ίδια επίπεδα καθαριότητας και ποιότητας ζωής με πριν, ξέροντας πως το πάρτυ της διαφθοράς στις αναθέσεις έχει σταματήσει και ξέροντας πως ό,τι είναι να «αποκαλυφθεί», θα αποκαλυφθεί.
Γιατί αυτός είναι ο ρόλος του Χάρη Δούκα αυτή την στιγμή : να «ξεβρωμίσει» καταστάσεις. Ένας μη εξαρτώμενος, ένας μη ελεγχόμενος, ένας μη διαπλεκόμενος δήμαρχος, στον μεγαλύτερο Δήμο της Αθήνας. Και βάσει αυτού είμαι πλήρως ικανοποιημένη, ξέροντας και λεπτομέρειες που δεν μπορούν να βγουν (ακόμη) προς τα έξω.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, από την άλλη, δεν μπορεί να κάνει την διαφορά. Δεν μπόρεσε όταν κατέρρευσε ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα μπορέσει και στο μέλλον. Θα επιλέγει πάντα ανθρώπους δικούς του (και μόνο) δίπλα του, θα επιλέγει να έχει ένα κόμμα φοβικό, ένα κόμμα που δεν θα είναι ανοιχτό στον κόσμο. Και δεν θα κάνει τολμηρές αλλαγές και παρεμβάσεις. ( Μακάρι, αν εκλεγεί, να διαψευστώ πανηγυρικά…)
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, στο πρώτο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής (τότε) που παραβρέθηκα, την στιγμή που θα μιλούσε ο Νίκος Ανδρουλάκης ξαφνικά βλέπω δεκάδες νεολαίας να κατακλύζουν μια συγκεκριμένη κερκίδα στο ΣΕΦ, να ακούν τον εκλεκτό τους και να αποχωρούν με την ολοκλήρωση της ομιλίας, ως στρατός. Σε μια επίδειξη δύναμης.
Προσωπικά τους κομματικούς στρατούς τους απεχθάνομαι. Προσωπικά τις κλειστές κομματικές διαδικασίες τις απεχθάνομαι. Και προσωπικά τα φοβικά κόμματα τα απεχθάνομαι.
Την επόμενη μέρα, δεν θέλω να βρεθώ και πάλι σε ένα κλειστό, φοβικό κόμμα.
Θέλω να βρεθώ σε ένα κόμμα όπως πιστεύω πως θα το μεταμορφώσει ο Χάρης Δούκας: Ανοιχτό, διαδραστικό, κεντροΑΡΙΣΤΕΡΟ και τελικά μεγάλο. Ως αριστερός άνθρωπος και ως άνθρωπος των ανοιχτών διαδικασιών.
Γιατί δεν φοβάμαι να χαθώ στους πολλούς (και καλύτερους ενδεχομένως από εμένα).
Γιατί ο κόσμος εκεί έξω, που έχει γυρίσει την πλάτη του στο ΠΑΣΟΚ, δεν περιμένει μία από τα ίδια. Γιατί δεν θέλει μία από τα ίδια. Θέλει να δει μια πραγματική αλλαγή.
Και ελπίζω να την έχει.
Φαντάζει δύσκολο, αλλά ας το προσπαθήσουμε.
Η ευκαιρία μας είναι εδώ.
Νίκη Φούντα