Ακόμα ένα παιδί έχασε τη ζωή του για το τίποτα. Ένα παιδί που θα μπορούσε να είναι φίλος μας, αδερφός μας, συμμαθητής μας. Ένα παιδί που δεν γύρισε σπίτι, γιατί κάποιοι πίστεψαν ότι η αγάπη για μια ομάδα μπορεί να μετρηθεί με μαχαίρια και αίμα.
Αυτό δεν είναι αγάπη για την ομάδα.
Αυτό δεν είναι πάθος για το ποδόσφαιρο.
Αυτό είναι μίσος, τύφλωση, και απώλεια κάθε νοήματος του αθλητισμού.
Να αγαπάς την ομάδα σου σημαίνει να χαίρεσαι στις νίκες της, να τη στηρίζεις στις ήττες της, να τη μοιράζεσαι με φίλους – ακόμα κι αν υποστηρίζουν «τους άλλους». Ο αθλητισμός ενώνει, δεν χωρίζει. Οι ομάδες υπάρχουν για να μας δίνουν χαρά, όχι να μας στερούν ζωές. Στεκόμαστε απέναντι σε κάθε μορφή οπαδικής βίας.
Για να μη χαθεί άλλο παιδί. Γιατί καμία φανέλα, καμία ομάδα, δεν αξίζει μια ανθρώπινη ζωή.
