Η Επιτροπή Αγώνα Αιτωλοακαρνάνων και Ευρυτάνων σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας διοργανώνει αυτή την ώρα μια εξαιρετικά χρήσιμη Ημερίδα Ενημέρωσης σχετικά με το πόσο ωφέλιμες για τον τόπο μας είναι οι «ΑΠΕ»,στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Αγρινίου (πρώην κτίριο Τράπεζας της Ελλάδας – οδός Αναστασιάδη 1, Αγρίνιο).
Ομιλητές θα είναι οι:
– Μαρία Καραμανώφ (ε.τ. αντιπρόεδρος ΣτΕ και Πρόεδρος Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος & Βιωσιμότητας)
– Τρύφων Κόλλιας (εξειδικευμένος σε περιβαλλοντικά ζητήματα δικηγόρος)
– Στέφανος Πράσσος (μέλος κινήματος «Ενέργεια – Περιβάλλον SOS Δυτικής Μακεδονίας»)
Ημερίδα, Κυριακή 16/3 ώρα 11:00 στο Αγρίνιο
Μαρία Καραμανώφ,
πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας και επίτιμη Αντιπρόεδρος του ΣτΕ
________________________________
ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΓΙΑΛΩΝ- ΠΑΡΑΛΙΩΝ
Η Μαρία Καραμανώφ
Ανεπίδεκτο βελτίωσης το νομοσχέδιο που απειλεί 16.000 χλμ ακτογραμμής
[ Σε πρώτη φάση, ολόκληρη η δημόσια περιουσία του κράτους, συμπεριλαμβανομένων δασών, ευαίσθητων οικοσυστημάτων, ακτών, μικρών νησιών, περιοχών φυσικού κάλλους κ.ο.κ., μεταβιβάζεται σταδιακά στην ανώνυμη εταιρεία ΤΑΙΠΕΔ, η οποία ιδρύθηκε με σκοπό να την εκμεταλλευθεί (με πωλήσεις, πολυετείς μισθώσεις και παραχωρήσεις σε επενδυτές), έναντι κάποιου, κατά κανόνα εξευτελιστικού τιμήματος, που θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για την πληρωμή του χρέους της χώρας.
Σε δεύτερη φάση, ο επίδοξος επενδυτής απαλλάσσεται από τους χωροταξικούς και πολεοδομικούς περιορισμούς που έχουν θεσπιστεί με τις ισχύουσες για κάθε συγκεκριμένη περιοχή χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις και προικοδοτείται με δικό του, ξεχωριστό για κάθε ακίνητο, καθεστώς, το οποίο ουσιαστικά του επιτρέπει να αναπτύξει την περιοχή του όπως εκείνος θέλει, σύμφωνα με το επενδυτικό του σχέδιο (νομοθεσία fast truck, ΕΣΧΑΔΑ κ.λπ.). Παράλληλα εξουδετερώνονται για χάρη του όλες οι πάγιες διαδικασίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης (εγκρίσεις αρχαιολογικής υπηρεσίας, δασαρχείου κ.λπ.), αφού οι αρμόδιες υπηρεσίες καλούνται πλέον να εκφέρουν τη γνώμη τους μέσα σε ασφυκτικές χρονικές προθεσμίες, σε περίπτωση δε που δεν προλάβουν, η έγκρισή τους θεωρείται δεδομένη και οι υπάλληλοι υπόκεινται σε πειθαρχικές κυρώσεις.
ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ “ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ” ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
Η Σύμβουλος Επικρατείας κα Μαρία Καραμανώφ παρουσιάζει μερικά καυτά σημεία του επίμαχου νομοσχέδιου:
«…επιτρέπεται η παραχώρηση της χρήσης αιγιαλού, κοινόχρηστης παραλίας, όχθης, κοινόχρηστης παρόχθιας ζώνης, πυθμένα και υδάτινου τμήματος θάλασσας και ποταμού με σκοπό την οικονομική τους αξιοποίηση και την εκτέλεση έργων. Η πρόσβαση του κοινού στις παραχωρούμενες εκτάσεις δεν είναι δεδομένη αλλά παρέχεται κατόπιν στάθμισης συμφερόντων». Στις παραχωρούμενες εκτάσεις μπορεί να περιλαμβάνονται «ΚΗΡΥΓΜΕΝΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ, ΜΝΗΜΕΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ Η ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΕΣ, ΤΟΠΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ Η ΕΥΠΑΘΗ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ, με σύμφωνη γνώμη των κατά περίπτωση αρμόδιων υπουργείων».
Επίσης επιτρέπεται χωρίς κανένα περιορισμό χαρακτήρα και μεγέθους, η παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας «για την εξυπηρέτηση λουομένων ή την αναψυχή του κοινού», όπως και η παραχώρηση «τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κατασκηνώσεις (κάμπινγκ) και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος».
Επίσης, «ΠΑΡΑΧΩΡΕΙΤΑΙ Η ΧΡΗΣΗ ΑΙΓΙΑΛΟΥ, ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΗΣ ΣΤΟΝ ΑΙΓΙΑΛΟ ΖΩΝΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ Η ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ ΠΛΑΤΟΥΣ ΜΕΧΡΙ 500 Μ., ΟΧΘΗΣ, ΠΑΡΟΧΘΙΑΣ ΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΥΔΑΤΙΝΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ ΠΟΤΑΜΩΝ Η ΛΙΜΝΩΝ ΣΕ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ» για πάσης φύσεως σκοπούς είτε τέλεσης έργων είτε για την εφαρμογή άλλων επιχειρηματικών σχεδίων.
Ακόμη, επιτρέπεται η παραχώρηση της χρήσης «νησίδων, υφάλων, σκοπέλων και αβαθών θαλάσσιων εκτάσεων και του συνεχόμενου αιγιαλού και της παραλίας για την εξυπηρέτηση σκοπών γεωργικών, κτηνοτροφικών, αλιευτικών, ναυταθλητικών, τουριστικών ΚΑΙ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ» καθώς και «η επιχωμάτωση θαλάσσιου χώρου για την εξυπηρέτηση επιχειρήσεων που ασκούν σε όμορη με τον αιγιαλό έκταση επιχειρηματική δραστηριότητα τουριστικών μονάδων, η οποία έχει ενταχθεί στο θεσμικό πλαίσιο των στρατηγικών επενδύσεων». Για κάθε ξενοδοχειακή κλίνη, η θάλασσα μπαζώνεται 5 τ.μ..
Τέλος, κατά κατάφωρη παράβαση της νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, νομιμοποιούνται «Έργα που κατασκευάστηκαν πριν την έναρξη ισχύος του νόμου στον αιγιαλό, την παραλία, ή τη θάλασσα, την όχθη, την παρόχθια ζώνη και το υδάτινο στοιχείο ποταμών και λιμνών.
ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Το Επιμελητήριο από την πρώτη στιγμή είχε δηλώσει ότι το νομοσχέδιο είναι ανεπίδεκτο οποιασδήποτε βελτίωσης, γιατί όλη ακριβώς η σύλληψη και φιλοσοφία του βασίζεται σε μια εντελώς εσφαλμένη και κατάφωρα αντισυνταγματική προϋπόθεση που επιτρέπει να απολέσει ο αιγιαλός, εν όλω ή εν μέρει, τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του, οι πολίτες να στερηθούν το δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης στο σύνολο των ελληνικών ακτών και ο παράκτιος χώρος να αλλοιωθεί μορφολογικά και να οικοδομηθεί. Όλα αυτά πλήττουν τον πυρήνα του άρθ. 24 του Συντάγματος και της βιώσιμης ανάπτυξης, κανενός δε λόγου η επίκληση, ακόμη και αν αυτός είναι η αντιμετώπιση του χρέους, δεν είναι ικανή να τα νομιμοποιήσει.
Η ύπαρξη ρύθμισης που κατά την διαδικασία έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων θα ζητείται γνωμοδότηση Υπουργείων και υπηρεσιών δεν καθησυχάζει την κα Καραμανώφ γιατί όπως σημειώνει «οι περιβαλλοντικοί όροι εγκρίνονται για έργα και δραστηριότητες τα οποία είναι νόμιμα κατ’ αρχήν, αποβλέπουν δε στην καλύτερη δυνατή προστασία του περιβάλλοντος από την κατασκευή του έργου ή την άσκηση της δραστηριότητας. Όμως, οι παρεμβάσεις στον αιγιαλό που προβλέπει το νομοσχέδιο, είναι καθ΄ εαυτές αντίθετες προς το Σύνταγμα, και επομένως είναι οξύμωρο να μιλάμε για επιβολή περιβαλλοντικών όρων στα έργα και τις δραστηριότητες που θα επιτραπούν σύμφωνα με τις διατάξεις του».
ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ ΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Για την περίπτωση της Ισπανίας, η κα Μαρία Καραμανώφ ευθυγραμμίζεται πλήρως με τον Πρόεδρο του WWF Ισπανίας ο οποίος βλέποντας έκπληκτος το νομοσχέδιο απέστειλε έκκληση προ μηνός στην ελληνική κυβέρνηση υπενθυμίζοντας το κακό που προκάλεσε στο παρελθόν στην χώρα του ανάλογη ρύθμιση. «Εξάλλου για το κατάντημα των ακτών της Ισπανίας μιλάνε οι ίδιες οι εικόνες» όπως λέει η ίδια ενώ προσθέτει ότι «αντίστοιχες θα είναι και οι εικόνες του Σαρωνικού και όλων των ακτών της χώρας, αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο».
Όσον αφορά την προσβασιμότητα οι Έλληνες πολίτες θα αντιμετωπίσουν ανυπέρβλητες δυσκολίες.
«Για παράδειγμα το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού θα είναι προσβάσιμο σε όποιον θα
έχει να πληρώσει» λέει η κα Καραμανώφ, «αρκεί βέβαια να είναι και διατεθειμένος να πληρώσει ακριβά για να απολαύσει μπετόν, τεχνητό περιβάλλον, ακριβά καταστήματα και εστιατόρια, οικοδομικά μεγαθήρια. Δεν γνωρίζω ποιους από τους κατοίκους της περιοχής, αλλά και γενικότερα του Λεκανοπεδίου αφορά, ούτε για ποιους είναι εφικτή αλλά και επιθυμητή η πρόσβαση στο χώρο του Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού, όπως προβλέπεται να διαμορφωθεί». Πάντως όπως αναφέρει και η ίδια η Πρόεδρος του Επιμελητηρίου «από τις αντιδράσεις που έχουν εκδηλωθεί μέχρι σήμερα και γίνονται εντονότερες κάθε μέρα, μάλλον πολύ λίγους θα αφορά».
Καταστροφικές, ανυπολόγιστες και μη αντιστρέψιμες θα είναι γενικότερα οι περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες από την ψήφιση του νομοσχεδίου. Μιλώντας με αριθμούς η απειλή αφορά στα 16.000 χλμ. ακτογραμμής, σε περισσότερα από 1.300 προστατευόμενα οικοσυστήματα, πάνω από 60 λίμνες, πάνω από 120 είδη πουλιών υπό προστασία και τουλάχιστον 120 σημαντικά αρχαιολογικά τοπία. «Καταστροφή παράκτιων οικοσυστημάτων (αμμόλοφοι, υγρότοποι, ενδιαιτήματα προστατευόμενων ζώων και πτηνών), σοβαρές υδρογεωλογικές συνέπειες και καταστροφή ακτογραμμής, καταστροφή εναλίων αρχαιοτήτων, δραματική υποβάθμιση του τοπίου, αλλά και απώλεια της ανταγωνιστικότητας και ελκυστικότητας του τουριστικού προϊόντος της χώρας και στέρηση από τους πολίτες της ακώλυτης πρόσβασης προς τις ελεύθερες ακτές για εκτόνωση και ψυχαγωγία, η οποία συνιστά ένα σημαντικό κοινωνικό πόρο, άρρηκτα συνυφασμένο με τον ελληνικό τρόπο ζωής».
Διεθνής κατακραυγή της Ελλάδος
Όπως φαίνεται το νομοσχέδιο πετάει στον κάλαθο των αχρήστων μια σειρά από διεθνείς και εγχώριες νομοθετικές ρυθμίσεις που όπως σημειώνει η κα Καραμανώφ προστατεύουν η κάθε μια από το δική της σκοπιά, τα δημόσια αγαθά που σχετίζονται με τον αιγιαλό, την παραλία και την παράκτια και παραλίμνια ζώνη. Η ίδια συμπληρώνει ότι το νομοσχέδιο «μεταξύ άλλων, παραβιάζει την Παγκόσμια Διακήρυξη του Ρίο (ΟΗΕ, 1992) για την βιώσιμη ανάπτυξη, το άρθ. 24 του Συντάγματος,
τον ισχύοντα αρχαιολογικό νόμο του 2002, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία της αρχαιολογικής κληρονομιάς του Λονδίνου (1969) που κυρώθηκε με τον Ν. 1127/81 και αναθεωρήθηκε με τη σύμβαση της Βαλέττα (1992), την Ευρωπαϊκή Σύμβαση του Τοπίου (Ν.3827/2010), την Παγκόσμια Σύμβαση για τη Βιοποικιλότητα που υπογράφηκε στη Σύνοδο του Ρίο το 1992 (Ν. 2204/94), την Σύμβαση της Βαρκελώνης για την Προστασία της Μεσόγειου».
Η διεθνής κατακραυγή έχει ήδη αρχίσει (βλ. σχετικά δημοσιεύματα στο New York Times και την Liberation) και αναμένεται να διογκωθεί, καθώς οι διεθνείς περιβαλλοντικές και επιστημονικές οργανώσεις, αλλά και απλοί πολίτες, λάτρεις της ελληνικής φύσης, πολιτισμού και τρόπου ζωής, οι οποίοι είχαν προς στιγμήν εφησυχάσει με την προεκλογική απόσυρση του νομοσχεδίου, πληροφορούνται ότι αυτό επανέρχεται προς ψήφιση. Το πανελλήνιο δίκτυο ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ, στο οποίο μετέχουν περισσότερες από 100 περιβαλλοντικές, επιστημονικές, πολιτιστικές και κοινωνικές οργανώσεις έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα ενημέρωσης ενώ ήδη μαζεύονται υπογραφές απο φορείς και πολίτες -οι οποίες έχουν ξεπεράσει τις 149.000- ώστε να αποσυρθεί το νομοσχέδιο.
ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΧΑΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
Με βάση τα παραπάνω, εναπόκειται στην κρίση του καθενός να προσδιορίσει ποιοι θα κερδίσουν από το νομοσχέδιο. Η κα Καραμανώφ είναι πεπεισμένη στο ποιοι σίγουρα θα χάσουν αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο με πρώτη και καλύτερη την ίδια τη χώρα «η οποία θα απολέσει» όπως λέει, «οριστικά και ανεπανόρθωτα όχι μόνο το σπουδαιότερο τμήμα του φυσικού και πολιτιστικού της κεφαλαίου, αλλά και το σήμα κατατεθέν της, το σύμβολό της, την έμπνευση καλλιτεχνών και ποιητών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Θα χάσουν οι πολίτες, όχι μόνο της σημερινής αλλά και όλων των γενεών που θα επακολουθήσουν. Θα χάσουν οι επισκέπτες, οι τουρίστες, οι φιλέλληνες, όσοι σέβονται και αγαπούν την Ελλάδα γι΄ αυτό που συμβολίζει και αντιπροσωπεύει, την αρμονική δηλ. συνύπαρξη και συνεξέλιξη ενός μοναδικού φυσικού τοπίου με ένα εξ ίσου μοναδικό οικιστικό περιβάλλον, η οποία διατηρείται ακόμα παρά τα πλήγματα που έχει υποστεί. Θα χάσουν οι τοπικές κοινωνίες, που έχουν βασίσει την οικονομία τους στην ανάδειξη της μοναδικής ταυτότητάς τους, ξεχωριστής για κάθε γωνιά της Ελλάδας. Και παράλληλα, θα χάσουν το
ενδιαφέρον τους για την Ελλάδα οι τουριστικοί επιχειρηματίες που αποβλέπουν σε βιώσιμο τουρισμό υψηλών προδιαγραφών, οι πελάτες των οποίων θα εγκαταλείψουν την Ελλάδα, όπως εγκατέλειψαν και την Ισπανία».
Οι αιγιαλοί – παραλίες Φωτμού & Σιταραλώνων του Δήμου Θέρμου που παραχωρήθηκαν.
Αγρίνιο, Κυριακή 16/3/25 Ένας από τους ομιλητές της Ημερίδας είναι ο δικηγόρος Τρύφωνας Κόλλιας
– Έχουν αξιολογηθεί στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων οι συνέπειες του έργου στην τοπική οικονομία;
Από τη Δ11 για το Μέτωπο Αγώνα
“Σώστε τη λίμνη Τριχωνίδα”
5.1.2. Πλην όμως, εν προκειμένω, η υπό διαβούλευση Μ.Π.Ε. όχι απλώς υποεκτιμά, αντιθέτως ΔΕΝ αξιολογεί καθόλου τις πιθανές επιπτώσεις από την λειτουργία των προς εγκατάσταση Ε.Α. στην τοπική οικονομία και κυρίως στους κλάδους της αλιείας, της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και του οικοτουρισμού, παρότι, όπως και η ίδια αναγκάζεται να συνομολογήσει σε διάφορα σημεία της υπό κρίση Μ.Π.Ε.:
(α) «Η Τριχωνίδα είναι η μεγαλύτερη λίμνη στην Ελλάδα … Οι κύριες ανθρώπινες δραστηριότητες στην περιοχή είναι η αλιεία, η γεωργία, η κτηνοτροφία και ο τουρισμός»
(β) «Το ιδιαίτερο γεωγραφικό ανάγλυφο, το οποίο δημιουργείται αφενός από την ύπαρξη του ορεινού όγκου, αφετέρου από τη λίμνη Τριχωνίδα και τον ποταμό Εύηνο, δίνουν στην περιοχή χαρακτήρα φυσικού καταφυγίου με σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης βιώσιμων και εναλλακτικών μορφών τουρισμού, ικανών να εξασφαλίζουν σταθερή ροή επισκεπτών καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Πιο συγκεκριμένα, η περιοχή πληροί τα κριτήρια για εντυπωσιακή ανάπτυξη του αθλητικού και φυσιολατρικού τουρισμού, του θρησκευτικού
και πολιτιστικού τουρισμού, καθώς και του γαστρονομικού και οινικού τουρισμού. Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω της αξιοποίησης των ακόλουθων σημείων ενδιαφέροντος σε συνδυασμό με τα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά της περιοχής του Δήμου (παραλίμνιο μέτωπο, ορεινός όγκος) (Ci-Novatec, 2021):53»9
(γ) «Ο Δήμος Θέρμου χαρακτηρίζεται από έντονη ενασχόληση με τον πρωτογενή τομέα παραγωγής (αγροτική παραγωγή, γεωργική και κτηνοτροφική) ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού απασχολείται στον τριτογενή τομέα (εμπόριο, εστίαση, τουρισμός).».
Παράλληλα, περιέχει μία παντελώς παραπλανητική (έως και απατηλή) φωτορεαλιστική απεικόνιση, επιχειρώντας να αποκρύψει την συντριπτική επίπτωση του κρινόμενου έργου στα τοπιολογικά χαρακτηριστικά των περιοχών εγκατάστασης, τα οποία συναρτώνται άμεσα και ευθέως με την ανάπτυξη του τουρισμού, η οποία ενισχύεται -εκτός των άλλων- και από τις ακτές κολύμβησης που εμφανίζονται στις όχθες της λίμνης και αποτελούν πόλο έλξης επισκεπτών.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό, ως προς την απόλυτη αδιαφορία και τον κυνισμό του φορέα υλοποίησης, ότι εντός της Μ.Π.Ε. δεν γίνεται η παραμικρή ΑΝΑΦΟΡΑ στις επιπτώσεις της μετατροπής της λίμνης Τριχωνίδας σε απόλυτα εκβιομηχανισμένο τοπίο και της εκχέρσωσης περί των 389 στρεμμάτων ανέπαφων δασών, και κατάληψης 426,40 στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης, δηλαδή επί της ουσίας, της ανατροπής του τοπίου της περιοχής, ως προς τον αναπτυσσόμενο κλάδο του οικοτουρισμού.
Εντούτοις, είναι απολύτως σαφές ότι οι επιπτώσεις των κρινόμενων έργων, πρόκειται να είναι δριμείες ως προς την αλλοίωση του τοπίου της περιοχής, που αυτή την στιγμή είναι ένα αδιατάρακτο, καταπράσινο, με χαράδρες, ποτάμια, λίμνες, πλατάνια, καλαμιώνες κλπ, ένα ειδυλλιακό με λίγα λόγια τοπίο, χάριν του οποίου η περιοχή μας αποτελεί τα τελευταία χρόνια πόλο έλξης εναλλακτικών τουριστών (και Ελλήνων και ξένων), και άρα και τουριστικών υποδομών και επενδύσεων.
Είναι δυνατόν, η εγκατάσταση του υπό κρίση έργου να μην προκαλέσει σοβαρές επιπτώσεις στο τουριστικό προϊόν της περιοχής; Είναι ζήτημα κοινής λογικής. Εν ολίγοις, το υπό κρίση έργο έρχεται πασιφανώς σε ευθεία αντίθεση με τις αναπτυξιακές τάσεις της περιοχής εγκατάστασης και αυτό είναι ένα δεδομένο που η υπό διαβούλευση Μ.Π.Ε. έχει συνειδητά αποκρύψει, σε τέτοιο βαθμό που διαβάζοντας την κανείς, επουδενί αντιλαμβάνεται ότι η περιοχή εγκατάστασης συνιστά μία τουριστικώς εν δυνάμει αναπτυσσόμενη περιοχή.
Η μόνη αλήθεια είναι ότι η εγκατάσταση του κρινόμενου έργου θα ανατρέψει άρδην την αυξητική αυτή τάση, θα συγκρουστεί βίαια με τις προοπτικές ανάπτυξης της περιοχής, θα ακυρώσει τις όποιες επενδυτικές πρωτοβουλίες και θα μετατρέψει την περιοχή μας σε ένα βιομηχανικό τοπίο με εντελώς διαφορετικό προορισμό από τον σημερινό, ήτοι θα την μετατρέψει σε υποδοχέα ολοένα και περισσότερων Ε.Α. καθώς και χερσαίων αιολικών και φ/β μονάδων. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η Μ.Π.Ε., όφειλε να παραθέσει τα ανωτέρω δεδομένα και να προβεί στην απαιτούμενη ειλικρινή – ουσιαστική εκτίμηση των επιπτώσεων των κρινόμενων Ε.Α. στις αναπτυξιακές προοπτικές της περιοχής μας, στην σύγκρουση τους με αυτές, στην αυτονόητη μείωση της αξίας της γης στην περιοχή μας, καθώς και να προτείνει μέτρα και όρους για τον περιορισμό των αυταπόδεικτων αρνητικών συνεπειών. Αντ’ αυτού, ούτε εκθέτει την αληθή κατάσταση της περιοχής, ούτε προβαίνει σε ανάλυση των δεδομένων, με αποτέλεσμα, εν τέλει να μην αξιολογείται καθόλου η επίπτωση του υπό κρίση Ε.Α. στους βασικούς παραγωγικούς τομείς καθώς και στο
τουρισμό.
Κατά συνέπεια και βάσει των ανωτέρω, η Υπηρεσία Σας δέον όπως αρνηθεί την έγκριση της υπό διαβούλευση Μ.Π.Ε. και για τον λόγο αυτό.
5.1.3. Ταυτοχρόνως, η υπό διαβούλευση Μ.Π.Ε. όχι απλώς υποεκτιμά, αντιθέτως ΔΕΝ αξιολογεί καθόλου τις πιθανές επιπτώσεις από την εγκατάσταση των υπό κρίση Ε.Α. στην γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία, παρότι αυτές συνιστούν επίσης βασικές οικονομικές – παραγωγικές δραστηριότητες της περιοχής μας. Είναι μάλιστα τόσο σημαντικό το λιμναίο οικοσύστημα της Τριχωνίδας για τον παραγωγικό αυτό κλάδο, ώστε στο εκδοθέν υπ’ αριθμ. Π.Δ. 99/2003 «Διενέργεια αλιείας στα εσωτερικά νερά» (ΦΕΚ τ. Α αρ. φ. 94/22.4.2003), στην 2η παράγραφο του άρθρου 1, καθορίζονται κανόνες και προϋποθέσεις για την αλιεία αθερίνας στη λίμνη Τριχωνίδα.
Η «εξαφάνιση» δε, περίπου 389 στρεμμάτων δασικών και χορτολιβαδικών εκτάσεων που χρησιμοποιούνται για βόσκηση, ήτοι η εκχέρσωσή τους από κάθε είδους βλάστηση με βαρέα εκσκαφικά μηχανήματα (μπουλντόζες, γκρέιντερ κλπ), προκειμένου οι εκτάσεις αυτές να γίνουν πρόσφορες για την εγκατάσταση του υπό κρίση Ε.Α. κα ιδίως του άνω ταμιευτήρα, είναι προφανές ότι θα έχει επιπτώσεις στην κτηνοτροφία.
Παράλληλα, απουσιάζει κάθε αναφορά στις επιπτώσεις του έργου στις υφιστάμενες αγροτικές καλλιέργειες και κυρίως στους ελαιώνες που υπάρχουν ιδίως εντός των γηπέδων που σκοπούνται να εγκατασταθούν οι αποθεσιοθάλαμοι των Ε.Α. Οι δε ανωτέρω επεμβάσεις πρόκειται μετά βεβαιότητας να επιφέρουν τις εξής δραματικές συνέπειες στην ευρύτερη περιοχή μας, η οποίες εντοπίζονται τόσο στο ανθρωπογενές πεδίο (οικονομική δραστηριότητα) όσο και στο φυσικό περιβάλλον:
(α) η κτηνοτροφία, η μελισσοκομία και η βιολογική γεωργία θα υποστούν συντριπτικό πλήγμα, δεδομένου ότι οι βοσκήσιμες εκτάσεις θα μειωθούν σημαντικά λόγω της κατάληψης και της δέσμευσης χώρου για την εγκατάσταση του ταμιευτήρα και των συνοδών έργων, ενώ η από αιώνων αδιατάρακτη ισορροπία μεταξύ της πανίδας και της χλωρίδας θα ανατραπεί άρδην, με αποτέλεσμα η προσφερόμενη (από την ίδια τη φυσική διαδικασία) βλάστηση για τα ποίμνια και τα μελίσσια να περιορισθεί στο ελάχιστο. Παράλληλα η απώλεια των βοσκήσιμων εκτάσεων θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των αποστάσεων μετακίνησης των ζώων για βοσκή λόγω της θέσης των διαθέσιμων βοσκοτόπων.
Τα ως άνω θα έχουν ως αποτέλεσμα να εξαναγκαστούν οι επαγγελματίες αγρότες και κτηνοτρόφοι της περιοχής να μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους και τις σταβλικές τους εγκαταστάσεις σε πρόσφορα βοσκοτόπια, ενέργειες που πέραν του μόχθου έχουν και τεράστιο κόστος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι κύριες ως άνω πηγές εισοδημάτων των εναπομεινάντων μονίμων κατοίκων των γειτονικών οικισμών, πρόκειται να συρρικνωθούν σε τέτοιο βαθμό που θα τους εξαναγκάσει στην εγκατάλειψη και των εν λόγω δραστηριοτήτων, οδηγώντας έτσι στην περαιτέρω «ερήμωση» των περιοχών μας, παρότι τα τελευταία χρόνια δίνεται μία «άνιση» μεν, αλλά επιτυχής σε μεγάλο βαθμό, μάχη για την προσέλκυση ολοένα και περισσότερων μόνιμων κατοίκων ακριβώς μέσω της υιοθέτησης και εφαρμογής σύγχρονων και ευέλικτων μορφών κτηνοτροφίας, μελισσοκομίας και γεωργίας, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη του ήπιου – φυσιολατρικού τουρισμού. Την ίδια στιγμή η μετά βεβαιότητας μείωση των ήδη ελλειμματικών βοσκήσιμων εκτάσεων της περιοχής και η συνακόλουθη μείωση των παραγόμενων προϊόντων, θα δημιουργήσει απώλεια των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων στον τομέα της κτηνοτροφίας, με αντανακλαστική συνέπεια την οικονομική υποβάθμιση του συνόλου των κατοίκων της περιοχής μας (άμεσα ή έμμεσα).
Σε μία περιοχή που σημαντικός πυλώνας της οικονομικής της ανάπτυξης είναι
και η πρωτογενής παραγωγή θα πρέπει πρωτίστως να διασφαλιστεί η επάρκεια των φυσικών πόρων.
(β) η συντριπτική αλλοίωση του φυσικού αναγλύφου, η ανατροπή της μορφολογίας του εδάφους, η αλλοίωση των γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών, η αλλοίωση της χλωρίδας και της πανίδας, η πιθανή μείωση ή αλληλοεπικάλυψη των καλλιεργούμενων περιοχών υψηλής παραγωγικότητας δια της εγκατάστασης αποθεσιοθαλάμων και η υποβάθμιση του αισθητικού κάλλους, θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα καθιστώντας την ευρύτερη περιοχή σε περιοχή «φάντασμα» με μοναδικό πλέον προορισμό την υποδοχή ολοένα περισσότερων Ε.Α. και πλωτών ή χερσαίων Φ/Σ και Α/Π.
Τα ως άνω προοιωνίζουν ένα δυστοπικό περιβάλλον, στο οποίο οι κάτοικοι των γύρωθεν οικισμών, θα κληθούν να αντιμετωπίσουν σοβαρές απειλές διαβίωσης αλλά ακόμα και επιβίωσης. Όλα τα παραπάνω ουδόλως αξιολογούνται εντός της υπό διαβούλευση Μ.Π.Ε., εξ ου και η Υπηρεσία σας δέον όπως αρνηθεί την έγκρισή της και για τον λόγο αυτό.
5.2. Ανυπαρξία ουσιαστικής και πραγματικής εξέτασης των Εναλλακτικών Λύσεων του υπό κρίση Ε.Α.
Σύμφωνα με το Παράρτημα ΙΙ, «Ελάχιστα περιεχόμενα φακέλου ΜΠΕ», του ν. 4014/2011, ένα από τα βασικά στοιχεία που πρέπει να περιέχει η εκάστοτε Μ.Π.Ε., όπως η υπό διαβούλευση είναι τα εξής:
«…3) Περιγραφή και αξιολόγηση των εναλλακτικών λύσεων, ιδίως ως προς τη θέση, το μέγεθος ή/και την τεχνολογία αυτών, συμπεριλαμβανομένης της μηδενικής λύσης, που εξετάστηκαν από τον φορέα του έργου ή της δραστηριότητας και παρουσίαση των κύριων λόγων της επιλογής της προτεινόμενης λύσης σχετικά με τις επιπτώσεις στο περιβάλλον…».
Πρόσθετα, βάσει του Παραρτήματος 2, της ως άνω υπ’ αριθ. οικ. 170225 από 20.1.2014 Απόφασης του Υπουργού Π.Ε.Κ.Α.11:
(α) Στο Κεφ. 2, «Μη-τεχνική περίληψη», παρ. 2.6. προβλέπεται ότι θα πρέπει να αναφέρονται:
«Οι βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις που εξετάσθηκαν και μια ένδειξη των κύριων λόγων που συνηγορούν υπέρ της επιλεγείσας λύσης, λαμβάνοντας υπόψη τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις».
(β) Στο Κεφ. 7, «Εναλλακτικές λύσεις» ορίζεται ότι θα πρέπει να εμπεριέχεται στη Μ.Π.Ε.:
«7.1. Παρουσίαση των βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων που εξετάσθηκαν, ως προς τη θέση, το μέγεθος και την κλίμακα, το σχεδιασμό, την τεχνολογία, την παραγωγική διαδικασία καθώς και την διαδικασία κατασκευής του έργου ή της δραστηριότητας. Περιλαμβάνεται και η μηδενική λύση (μη-υλοποίηση προτεινόμενου έργου/δραστηριότητας), με αναφορά στις συνέπειες που θα έχει σε επηρεαζόμενα έργα/δραστηριότητες, καθώς και σε άλλα στοιχεία του ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος.
7.2. Αξιολόγηση και αιτιολόγηση της τελικής επιλογής σε σχέση με τις επιπτώσεις στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον.
Η παρουσίαση των βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων μπορεί να περιλαμβάνει κείμενο, πίνακες και κατάλληλους χάρτες και σχέδια. Θα πρέπει να είναι περιεκτική, ενώ σε παράρτημα της ΜΠΕ μπορούν να δίνονται αναλυτικότερα στοιχεία, που περιλαμβάνουν:
7.2.1. Αναλυτικότερη περιγραφή των βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων που εξετάστηκαν
7.2.2. Καταγραφή της υφιστάμενης κατάστασης του περιβάλλοντος για κάθε βιώσιμη εναλλακτική λύση, καθώς και των τάσεων εξέλιξής του.
7.2.3. Εκτίμηση και αξιολόγηση των σημαντικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων για κάθε βιώσιμη εναλλακτική λύση και αιτιολόγηση των κύριων λόγων απόρριψής της.».
Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται με ευκρίνεια η υποχρέωση του εκάστοτε φορέα αφενός να παρουσιάσει με αναλυτικά και μετρήσιμα επιστημονικά δεδομένα τις βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις που εξέτασε ως προς την επιλογή της χωροθέτησης του προτεινόμενου έργου και αφετέρου να τεκμηριώσει την τελική (και άρα προτεινόμενη με την εκάστοτε Μ.Π.Ε.) επιλογή του, κατόπιν εμπεριστατωμένης συγκριτικής αξιολόγησης των προαναφερθέντων εναλλακτικών λύσεων.
Σε πλήρη αντιδιαστολή με τις ως άνω επιταγές της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ο φορέας προβαίνει σε μία απολύτως προσχηματική και φυσικά πλημμελή παρουσίαση υποτιθέμενων «Εναλλακτικών Λύσεων» (σελ. 34-37 και 182-191 της Μ.Π.Ε.), καθώς για κάθε ένα από τα υπό κρίση Ε.Α., προτάσσει ως δήθεν «εναλλακτικές» -πέραν της επιλεγείσας και της μηδενικής λύσης- τις εξής:
(α) την χρησιμοποίηση χωμάτινου φράγματος αντί για το τελικώς επιλεγέν τύπο φράγματος από σκυρόδεμα (σκληρό επίχωμα), τη θέση και τον τύπο του Σταθμού Άντλησης/Παραγωγής (υπέργειος, υπόγειος) -ο οποίος βέβαια χωροθετείται και πάλι εντός και πλησίον της λίμνης Τριχωνίδας- και την χάραξη του συστήματος προσαγωγής.
(β) την χρησιμοποίηση εναλλακτικής τεχνολογίας για την παραγωγή ποσού ενέργειας αντίστοιχου με αυτό που θα αποδίδει το έργο (Φ/Β σταθμοί και Μονάδες Αποθήκευσης Συσσωρευτών Ιόντων Λιθίου).
Οι ανωτέρω προτεινόμενες «εναλλακτικές» όχι απλώς ακυρώνουν την όλη ουσία της σχετικής υποχρέωσης του φορέα, καθώς δεν παρέχουν κανένα πραγματικό στοιχείο αξιολόγησης και σύγκρισης με το υπό διαβούλευση έργο, αλλά και ευτελίζουν την ίδια την διαδικασία της περιβαλλοντικής εκτίμησης.
Η εν λόγω «τακτική» διαστρέβλωσης της έννοιας της υποχρεωτικής εκ του νόμου διαδικασίας παρουσίασης βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων εντάσσεται εξάλλου στην ευρύτερη συνολική απόπειρα του φορέα να αποπροσανατολίσει, συσκοτίσει και εν τέλει «παγιδεύσει» την αρμόδια περιβαλλοντική αρχή σε επιστημονικά αβάσιμες, περιβαλλοντικά έωλες και νομικά πλημμελείς προσεγγίσεις. Πλην όμως, η παρουσίαση εναλλακτικών λύσεων κατά την αληθή έννοια των ως άνω διατάξεων, σχετίζεται με την αξιολόγηση:
i. όλων των έτερων τεχνολογιών αποθήκευσης, όπως λ.χ. θερμική αποθήκευση ή
ii. έτερης λίμνης ως κάτω ταμιευτήρα, η οποία δεν εντάσσεται ως προστατευόμενη περιοχή στο δίκτυο Natura 2000, ενόψει των προστατευτέων περιβαλλοντικών χαρακτηριστικών της.
iii. διαφορετικής ισχύος έργων και άρα μικρότερης έκτασης φραγμάτων και συνοδών έργων που ενδεχομένως θα απαιτούσε μικρότερες επεμβάσεις σε δασική βλάστηση.
Η σχετική, δηλαδή, υποχρέωση της παράθεσης εναλλακτικών λύσεων βασίζεται στη δυνατότητα πλήρους και επαρκούς αξιολόγησης αυτών σε σύγκριση με το υπό κρίση έργο, προκειμένου να καταστεί δυνατή η διάγνωση της προτιμητέας και βέλτιστης επιλογής υλοποίησης, κατά τρόπο ώστε να διασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή προστασία του περιβάλλοντος σε συμφωνία με την «αρχή της αειφορίας», όπως επιτάσσεται από το άρθρο 24 του Συντάγματος.
Κατά συνέπεια και δεδομένης της ανυπαρξίας πραγματικής και ουσιαστικής εξέτασης στην υπό διαβούλευση Μ.Π.Ε. βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων του σχεδιαζόμενου έργου, η αρμόδια περιβαλλοντική αρχή δέον όπως (και για το λόγο αυτό) αρνηθεί την έγκρισή της.
5.3. Παραβίαση της παρ. 9.4., «Επιπτώσεις σχετικές με τα γεωλογικά, τεκτονικά και εδαφολογικά χαρακτηριστικά» του Κεφ. 9, αλλά και της παρ. 15.6. «Σχέδια του έργου ή της δραστηριότητας» του Παραρτήματος 2, καθώς και του Παραρτήματος 4.1. – Μη παρουσίαση των διατομών της προς διάνοιξη οδοποιίας.
Η υπό διαβούλευση Μ.Π.Ε. δεν συνοδεύεται από Τεχνικές Εκθέσεις Οδοποιίας, ούτε και περιέχει αναλυτικά στοιχεία των διατομών (ούτε καν των δυσμενών διατομών) των προς διάνοιξη οδών, οι οποίες διατομές δεν παρατίθενται ούτε και στα συνοδευτικά διαγράμματα και οριζοντιογραφίες. Αποτέλεσμα της έλλειψης αυτής είναι η αδυναμία τεκμηρίωσης (μέσω της Μ.Π.Ε.) του μεγέθους των επεμβάσεων στο έδαφος και το ανάγλυφο της προς διάνοιξη οδοποίιας συνολικού μήκους 6.277,66 μέτρων (βλ. σελ. 145 της Μ.Π.Ε.), αφού στις διατομές και ιδίως στις δυσμενείς σχεδιάζονται το ύψος και το πλάτος και οι κλίσεις των τεχνητών πρανών των ορυγμάτων και των επιχωμάτων τα οποία θα κατασκευαστούν καθώς και οι τεχνικές επεμβάσεις, οι οποίες απαιτούνται για τη διαμόρφωσή τους εντός αποδεκτών διαστάσεων ή για άλλους λόγους (τοίχοι αντιστήριξης, τοίχοι βάσης επιχωμάτων, συστήματα προστασίας από πτώσεις βράχων κ.ά.).
Η μη παρουσίαση χαρακτηριστικών των διατομών της προς διάνοιξη οδοποιίας στην Μ.Π.Ε. αποτελεί σοβαρότατη έλλειψη αυτής, δεδομένου ότι με την χρήση των διατομών σχεδιάζεται η ζώνη κατάληψης του έργου στις οριζοντιογραφίες. Όμως ούτε το στοιχείο αυτό παρουσιάζεται στα συνημμένα σχέδια της Μ.Π.Ε.
Με την παρουσίαση του στοιχείου αυτού θα μπορούσε να διαπιστωθεί (α) ποια είναι η πραγματική ζώνης κατάληψης του έργου και (β) ποια είναι η πραγματική περίσσεια χωματισμών του έργου.
Μόνο έτσι θα ήταν δυνατό να γίνει γνωστό, με ποια χαρακτηριστικά έχει σχεδιαστεί η οδός πρόσβασης, ποιο είναι το τελικό πλάτος της, οι κλίσεις της, έτσι ώστε να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις των ορυγμάτων και των επιχωμάτων, δηλαδή τα προβλήματα κατολισθήσεων, τα οποία θα προκαλέσουν, καθώς και η σημαντική αλλοίωση της γεωμορφολογίας και η μεταβολή του τοπίου στην περιοχή.
Λόγω δε της σημασίας των διατομών της οδοποιίας για την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων υπήρχε (ανέκαθεν) υποχρέωση παρουσίασης χαρακτηριστικών ορυγμάτων, επιχωμάτων και ένταξης διατομών στις Μ.Π.Ε. ήδη βάσει της εγκυκλίου 37 από 3.10.1994 (αρ.πρωτ. ΔΜΕΟ/δ/0/1158) «Προσωρινές προδιαγραφές για μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων από οδικά έργα» και φυσικά προβλέπεται και στην ως άνω υπ’ αριθ. οικ. 170225 από 20.1.2014 Απόφαση του Υπουργού Π.Ε.Κ.Α. και δη:
(α) στο Παράρτημα 4.1, σύμφωνα με το οποίο:
«Για έργα ή δραστηριότητες της 10ης Ομάδας «Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας» της υ.α.1958/2012 (Β’ 21), το περιεχόμενο της ΜΠΕ όπως καθορίζεται στα Παραρτήματα 2 και 3 της παρούσας Απόφασης διαμορφώνεται με βάση και τις ακόλουθες διαφοροποιήσεις:…
3. Στο κεφάλαιο 6 «Αναλυτική περιγραφή σχεδιασμού του έργου ή της δραστηριότητας», θα πρέπει να αναφερθούν όλα τα μεγέθη και χαρακτηριστικά του σχεδιασμού του έργου που σχετίζονται ουσιαστικά με την ένταση και έκταση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Ειδικότερα, απαιτούνται τουλάχιστον:
3.1. Για έργα οδοποιίας:
3.1.1. Εκτίμηση κυκλοφοριακού φόρτου, σε ετήσια βάση καθώς και σε επίπεδα αιχμής. Σε περιπτώσεις έλλειψης στοιχείων, χρησιμοποιούνται βάσιμες παραδοχές, οι οποίες θα πρέπει να τεκμηριώνονται.
3.1.2. Ταχύτητα σχεδιασμού.
3.1.3. Τυπική διατομή.
3.1.4. Δυσμενείς διατομές, όσον αφορά στις διαφοροποιήσεις στο ανάγλυφο.…»
(β) στην παρ. 15.6. «Σχέδια του έργου ή της δραστηριότητας» του Παραρτήματος 2 σύμφωνα με την οποία:
«Οι κατ’ ελάχιστο απαραίτητοι χάρτες και σχέδια αναφέρονται ακολούθως και θα πρέπει να συμπληρώνονται με το κατάλληλο κάθε φορά υλικό τεκμηρίωσης, είτε αυτό αφορά πρόσθετους χάρτες/σχέδια είτε προσθήκη πληροφοριών επί των παρακάτω χαρτών…
15.6 Σχέδια του έργου ή της δραστηριότητας…
15.6.3. Επιδράσεις στο ανάγλυφο (διατομές, εκσκαφές)…»
Λόγω των ανωτέρω (ανυπαρξία Μελέτης Οδοποιίας, μη παρουσίαση διατομών, έλλειψη παρουσίασης ορυγμάτων και επιχωμάτων οδοποιίας και ζώνης κατάληψης), στην υπό διαβούλευση Μ.Π.Ε. γίνεται σαφής υποεκτίμηση των επιπτώσεων στη γεωμορφολογία, στην γεωφυσική ευστάθεια της περιοχής επέμβασης, αλλά και στο τοπίο και από την διάνοιξη νέας οδοποίιας συνολικού μήκους 6.277,66 μέτρων.
Κατά συνέπεια, η Υπηρεσία σας δέον όπως αρνηθεί την έγκριση της υπό διαβούλευση Μ.Π.Ε. και για τον λόγο αυτό.
5.4. Παραβίαση των παρ. 8.3. «Μορφολογικά και τοπιολογικά χαρακτηριστικά» και 9.3. «Επιπτώσεις στα μορφολογικά και τοπιολογικά χαρακτηριστικά», του Παραρτήματος 2.
Σύμφωνα με την παρ. 8.3. εντός της εκάστοτε Μ.Π.Ε. θα πρέπει να:
«8.3.1. Καταγράφεται το συνολικό τοπίο αναφοράς και οι επιμέρους ενότητές του.
8.3.2. Αναφέρονται εκτάσεις που σχετίζονται με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση του Τοπίου, η οποία κυρώθηκε με το ν. 3827/2010 (Α’ 30).
8.3.3. Εντοπίζονται ενδεχόμενες τοπιολογικές εξάρσεις που συσχετίζονται με το έργο ή τη δραστηριότητα.
8.3.4. Αναφέρονται στοιχεία της σημαντικότητας και της τρωτότητας του τοπίου.».
Στην δε παρ. 9.3. προβλέπεται ότι:
«9.3.1.Εκτιμώνται και αξιολογούνται οι αλλαγές στην εικόνα της ευρύτερης περιοχής, λόγω του έργου ή της δραστηριότητας.
9.3.2. Χρησιμοποιούνται δόκιμες μέθοδοι αξιολόγησης τοπιολογικών μεταβολών και οπτικής παρείσδυσης.
9.3.3. Συγκρίνεται, μέσω κατάλληλης φωτορεαλιστικής απεικόνισης, η υφιστάμενη εικόνα του τοπίου με αυτό που ενσωματώνει το έργο ή τη δραστηριότητα για τις περιπτώσεις που επηρεάζονται κατά ουσιαστικό βαθμό στοιχεία αυξημένου μορφολογικού ή τοπιολογικού ενδιαφέροντος. Για τις άλλες περιπτώσεις καθώς και για έργα και δραστηριότητες υποκατηγορίας Α2, η φωτορεαλιστική απεικόνιση είναι προαιρετική.
9.3.4. Διερευνώνται και αξιολογούνται οι πιθανότητες διάσπασης της γραμμής του ορίζοντα και των φυσικών σχημάτων και χρωμάτων του τοπίου από την ένταξη του έργου ή της δραστηριότητας στην περιοχή, καθώς και οι νέες συνθήκες συνέχειας ή ασυνέχειας στην οργάνωσή του τοπίου.
9.3.5.Εξετάζεται η συμβατότητα των επικείμενων αλλαγών σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση του Τοπίου, η οποία κυρώθηκε με το ν. 3827/2010 (Α’ 30).».
Πλην όμως, στην υπό διαβούλευση Μ.Π.Ε. δεν γίνεται ούτε η δέουσα ως άνω ανάλυση των τοπιολογικών χαρακτηριστικών της περιοχής εγκατάστασης των κρινόμενων Ε.Α., ούτε φυσικά και η βάσει αυτής αξιολόγηση των επιπτώσεών του ως προς αυτά.
Εξάλλου, η διαδικασία ένταξης τόσο φαραωνικών έργων στο περιβάλλον βασίζεται στην οπτική σύζευξή τους με τα τοπιολογικά στοιχεία της περιοχής εγκατάστασης, ενώ η αισθητική του τοπίου αξιολογείται σύμφωνα με τα βασικά στοιχεία του χώρου που γίνονται άμεσα αντιληπτά από τους κατοίκους της περιοχής του έργου και τους χρήστες, όπως στοιχεία του δομημένου και του φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και τυχόν ιστορικά και πολιτιστικά στοιχεία της περιοχής.
Ωστόσο, στην Μ.Π.Ε. δεν εκτίθενται και φυσικά δεν αξιολογούνται οι αυτονόητες αρνητικές επιπτώσεις του υπό κρίση Φ/Σ στο τοπίο, όπως προεκτέθηκε αναλυτικότερα, οι δε φωτογραφίες που περιέχονται εντός της Μ.Π.Ε. αφενός δεν είναι αντιπροσωπευτικές της περιοχής και αφετέρου δεν συνοδεύονται από τον κατάλληλο χάρτη στον οποίο θα έπρεπε να αποτυπώνονται οι θέσεις και οι γωνίες λήψης τους.
Ενδεικτικό δε της απόλυτης ανυπαρξίας ουσιαστικής αξιολόγησης των επιπτώσεων του υπό κρίση έργου στα τοπιολογικά χαρακτηριστικά της περιοχής, τυγχάνει το γεγονός ότι στην Μ.Π.Ε. δεν περιέχεται φωτορεαλιστική τεκμηρίωση, όπως απαιτείται από τις ανωτέρω διατάξεις, εξ ου και η Υπηρεσία σας δέον όπως την απορρίψει και για τον λόγο αυτό.
