Την Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου θα τελεστεί στο Αιγάλεω το 40ήμερο μνημόσυνο του Κώστα ΠαΪπουτλίδη που έφυγε από κοντά μας και κηδεύτηκε
στις 25 Ιουλίου, στο Ποντιακό Χωριό Μπαμπαλιό, του Δήμου Αμφιλοχίας.
Θα είναι μεγάλη παράληψη έως και ατόπημα, αν δεν γράψουμε δύο λόγια για την πορεία του αποθανόντος και αν δεν τον αποχαιρετίσουμε, όπως αρμόζει σε ένα τέτοιο σπουδαίο άνδρα.
Το πράττω με την παρούσα επιστολή εγώ ο ίδιος, εκ μέρους όλης της οικογένειάς μας, αναγνωρίζοντάς τον ως σπουδαίο πολιτικό άνδρα με τεράστια εμπειρία και γνώστη της κοινωνικής οικονομίας και της πολιτικής, με μεγάλη προσφορά στην μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, στην ενίσχυση της Περιφερειακής ανάπτυξης και του αγροτικού κινήματος και στην διαμόρφωση της συνεταιριστικής ιδέας και συνείδησης.
Δευτερευόντως δε το πράττω αναγνωρίζοντάς τον ως πολιτικό μου δάσκαλο και μέντορα, με το οποίο είχαμε ανταλλάξει απόψεις για όλα τα πολιτικά δρώμενα, άπειρες φορές στην ΣΙΕΝΑ της Ιταλίας και στην Ελλάδα, (Νέο Μπαμπαλιό, Αγρίνιο, Αιγάλεω) όπως και κάθε φορά που είχαμε Δημοτικές ή Εθνικές εκλογές.
Τον χαιρετώ δε με σεβασμό ως Σύντροφό μου, αναγνωρίζοντας όσα πρόσφερε στο Δημοκρατικό Κίνημα μέσα από την δράση του, ως ιδρυτικό μέλος του ΠΑΚ και
του ΠΑΣΟΚ, ως Γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Ιταλίας, και ως Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, επι σειρά ετών.
Τέλος τον αποχαιρετώ ως τον μεγαλύτερο και σπουδαιότερο πρώτο ξάδελφό μου διότι είμασταν, παιδιά αδελφών.
Ο Κώστας έφυγε μετά το Δημοτικό σχολείο από το χωριό μας το Μπαμπαλιό, όπως έκαναν εκατοντάδες άλλα παιδιά την εποχή εκείνη και μετακόμισε στην πόλη του
Αγρινίου, διαμένοντας μόνος του σε ενοικιαζόμενο δωμάτιο, όπου τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο.
Μεγαλώνοντας, μέσα του κυριαρχούν τα ακούσματα του έχει από τους ξεριζωμένους από τον Πόντο παππούδες και γιαγιάδες του, ιδίως από αυτούς από την πλευρά
της μάννας του, τον παππού Θανάση και την γιαγιά του Κυριακή. Γνωρίζει τις αδικίες και τις κακουχίες που έζησαν εκεί στον Πόντο και για όσα άλλα, έως να
έρθουν στην Ελλάδα και να εγκατασταθούν στο Μπαμαπαλιό.
Σε όλη αυτή την διαδρομή, Κεππέκλισα,(το όνομα του χωριού στην Τουρκία),Τραπεζούντα, Πειραιάς ,Πρέβεζα ,Κοντόκαλι Κέρκυρας, η οικογένεια του Αθανασίου
και της Κυριακής Τορουνίδη, έχασε 9 παιδιά, από κακουχίες και ασθένειες.
Τα 3 παιδιά από αυτά είναι θαμμένα στο νησί Βίδο της Κέρκυρας.
Διαπιστώνει τις κοινωνικές ανισότητες που υπήρχαν στη Ελλάδα (ο Κώστας γεννήθηκε το 1950) και είναι επηρεασμένος από τα δρώμενα της οικογένειάς του και
ιδίως από τον αδελφό της μάννας του και αγαπημένου του θείου και πατέρα μου, Γεωργίου Τορουνίδη, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της Κοινότητας Μπαμπαλιού
επί 17 συναπτά έτη αρχής γενομένης από το 1956 και ο οποίος βγήκε στα βουνά, αντάρτης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Άνθρωπος γεμάτος δίψα για Δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη,έζησε ενεργά τα χρόνια του αντάρτικου, τα χρόνια του Ανένδοτου αγώνα, τις εκλογές του 1956-
1958 και 1961.
Διέθετε καθαρό πολιτικό κριτήριο και μεταλαμπάδευσε τις ιδέες του στον νεαρό τότε Κώστα, όπως επίσης έπραξε με όλα τα ανίψια και τα παιδιά του.
Τελειώνοντας το Γυμνάσιο,το 1968 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία όπου ενεγράφη στην Ιατρική Σχολή της Φλωρεντίας. Γρήγορα κατάλαβε ότι η Ιατρική δεν του
¨πήγαινε¨ καθότι στην σκέψη του κυριαρχούσε η πολιτική κατάσταση της Ελλάδας και ταυτόχρονα μέσα του ωρίμαζε η σκέψη της ενεργής συμμετοχής του, στον
αγώνα ενάντια στην χούντα.
Έτσι ξεκίνησε το σπουδαιότερο κεφάλαιο της ζωής του, το πολιτικό, που θα το χωρίσω σε δύο περιόδους. Αυτή της παραμονής του στην Ιταλία, από την ίδρυση του
ΠΑΚ 1970 έως την νίκη του 1981 και την διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και την δεύτερη, έως την ανάληψη της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ από τον Κώστα
Σημίτη το 1996 και τον θάνατο του Αντρέα Παπανδρέου, οπότε και μεθόδευσε την αποχώρησή του από τα όργανα του Κόμματος.
Από τον πρώτο χρόνο των σπουδών του στην Φλωρεντία, γεμάτος ανησυχίες συναντιέται και οργανώνεται στο ΠΑΚ.
Μαζί με τον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη, τον Παπαγιαννόπουλο Γιώργο ή ¨Μαλλιά¨, τα δύο αδέλφια, Καψωμμένο Αντρέα και Δημήτρη ή ¨μουσικό¨ από τα
Χανιά, τον Χρήστο Τσαμπάζη από το Στράτο Αγρινίου, τα πρώτα ξαδέλφια του, Αντώνη Τορουνίδη και Γιάννη Μαχαιρίδη, μετέπειτα Νομάρχη και Περιφερειάρχη
Αιγαίου, από το Μπαμπαλιό , τον Γρηγόρη Πανονίδη από τον Δαφνώνα Ξάνθης, τον Γιάννη Νάο, τον Θόδωρο Σουζάνογλου από το Κιλκίς, μετέπειτα στέλεχος του
Ελληνικού Προξενείου στην Σμύρνη,τον Χρήστο Καζαντζίδη από το Αιγάλεω, τον Κώστα Μπούρο, Νίκο Υφαντή και Άρη Λιαροκάπη, επίσης από το Αγρίνιο, τον
Γιάννη Γαμβρίλη από το Δίστομο, τον Γιώργο τον ονομαζόμενο ¨Πλατς¨, τον Αποστόλη Κουτσουλιέρη και πολλούς άλλους συναγωνιστές – από τους οποίους ζητώ
την κατανόησή τους καθότι δεν έχω τα ακριβή στοιχεία των ονομάτων τους, από όλα τα μέρη της Ελλάδας.
Δραστηριοποιήθηκαν σε πλήρη σύμπλευση με τον
Αντρέα Παπανδρέου ο οποίος είχε επισκεφθεί την Ιταλία αρκετές φορές και σε μία από αυτές μίλησε σε δημόσιο χώρο στην BOLOGNA,όπου τον εκφώνησαν
διάφορες προσωπικότητες της πόλης και ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής της BOLOGNA Χρήστος Στρεμμένος, μετέπειτα Πρέσβης της Ελλάδας στη Ιταλία.
Υπήρχε πλήρη συνύπαρξη, αγαστή συνεργασία και κοινή πορεία με όλες τις Οργανώσεις του ΠΑΚ Εξωτερικού, στην Ιταλία, Γερμανία και Σουηδία.
Στην Ιταλία κινήθηκαν αρχικά πάνω στον άξονα των πόλεων ROMA-FIRENZE-BOLOGNA και στην συνέχεια επεκτάθηκαν με μεγάλη δυσκολία και προσοχή, και
στις γειτονικές πόλεις SIENA-PISA-PAVIA, καθότι η χούντα είχε ήδη διεισδύσει μέσα στο ελληνικό φοιτητικό κίνημα σε όλες τις πόλεις που υπήρχαν Έλληνες
φοιτητές.
Αρωγός υπήρξε το Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα( PARTITO SOCIALISTA ITALIANO) και εκατοντάδες προσωπικότητες από όλα τα Ιταλικά Αριστερά Κόμματα και
ιδίως από τον πανεπιστημιακό χώρο.
Στην συνημμένη φωτο του 1971-72, μαζί με τον Αντρέα Παπανδρέου είναι ο Παπαγιαννόπουλος Γιώργος ή «Μαλλιάς», ο Κώστας και ο Καψωμμένος Δημήτρης σε
μία από τις επισκέψεις του Αντρέα στην την Φλωρεντία.
Το 1974 μαζί με τον ξάδελφό του Αντώνη Τορουνίδη και τον Χρήστο Καζαντζίδη πηγαίνουν στην SIENA γιατί είχαν πληροφορίες ότι εκεί δραστηριοποιούντο
Έλληνες φασίστες οι οποίοι τρομοκρατούσαν τους υπόλοιπους φοιτητές.
Μεταγράφονται στο Πανεπιστήμιο της πόλης και έρχονται σε επαφή με στελέχη του
τοπικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, οι οποίοι γνώριζαν την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και ήταν θαυμαστές του Ανδρέα Παπανδρέου καθώς και με αριστερούς
Έλληνες φοιτητές, που αναμεσά τους ξεχωρίζει ο Κώστας Νικηφοράκης, κρητικός με ψυχή και στόχος των φασιστών. Από κοινού, τους απομονώνουν και διαλύουν
την οργάνωσή τους.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα έρχονται σε στενή επαφή με τα πρωτοκλασάτα στελέχη του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος με τους οποίους
ταυτίζονται ιδεολογικά και οι οποίοι, ενστερνίζονται την Ελληνική πραγματικότητα και τις θέσεις του ΠΑΚ. Αναφέρω τον CLAUDIO SIGNORILE, τον BETTINO
CRAXI και τον GIORGIO RUFFOLO.
Επίσης σημαντική είναι η σχέση που απέκτησαν με τον ιστορικό εκφραστή του Αριστερού Ρεύματος του PSI, RICCARDO LOMBARDI τεράστιο Ιταλό Δημοκράτη
Σοσιαλιστή, τους οποίους έφεραν σε επαφή και με τα στελέχη του ίδιου κόμματος που ζούσαν στην περιφέρεια της Ιταλίας με τα οποία, όλα αυτά τα χρόνια, οι
σύντροφοι του ΠΑΚ συνεργαζόταν.
Σε αυτή την διαδικασία, την οποία έζησα προσωπικά, εντάχθηκαν στην SIENA ο πρύτανης της πόλης MAURO BARNI,ο μετέπειτα Δήμαρχος VITTORIO MAZZONI
DELLA STELLA και ο καθηγητής της Φαρμακολογίας και Γραμματέας του τοπικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της περιοχής της SIENA, GIORGI GIORGIO.
Με πρωτοβουλία του Κώστα και σε συνεργασία με τους προαναφερόμενους, ιδρύθηκε στην πόλη της SIENA το 1980, το UNIVERSITA DI LINGUA E CULTURA
ITALIANA PER STRANIERI, (Πανεπιστήμιο Ιταλικής Γλώσσας και της Ιταλικής Κουλτούρας για Ξένους) το δεύτερο μεγαλύτερο Κέντρο εκμάθησης της Ιταλικής
Γλώσσας στην Ιταλία μετά την PEROUGIA. Την σχολή παρακολουθούσαν έως δύο χιλιάδες φοιτητές κάθε εξάμηνο.
Πλέον έχει αποκατασταθεί η Δημοκρατία στην Ελλάδα και ο αγώνας τους στράφηκε ενάντια των χουντικών του εξωτερικού, και σε όσων εξ αυτών, έτρεξαν να
καταλάβουν θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, με την ίδρυση και ανάπτυξη των Οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ στον χώρο που γνώριζαν ήδη καλά, αυτόν του εξωτερικού.
Είναι άξιο λόγου να αναφέρουμε κάποιους από τους συντρόφους εκείνης της εποχής.
Τον Γιώργο Ζουρίδη, Γραμματέα της Νομαρχιακής Ιταλίας που διαδέχθηκε τον Κώστα, τον Θανάση Καρούντζο μετέπειτα Περιφερειάρχη Κρήτης, την Σία
Κατσικοκέρη από την Αμφιλοχία, τους αείμνηστους Τάσο Αλιφέρη, μετέπειτα Δήμαρχο Τήλου και Θόδωρο Μουστέλη, φαρμακοποιό στο Αρμένιο Λάρισας, τον
Σάββα Παπαδόπουλο από τον Άγιο Αθανάσιο Δράμας και Γραμματέα της ΠΑΣΠ Ιταλίας, τους αδελφούς Κώστα και Πάνο Κατσούλα, τον Δημήτρη Κύρκο, τον
Μανώλη τον Μαυρολέοντα, τον Αλέκο Χρυσανθακόπουλο και δεκάδες συντρόφους πανιταλικά..
Πλέον εδώ συνεργάζονται με πιο νέα στελέχη του δημοκρατικού χώρου και η ΠΑΣΠ αποκτά την πρωτοκαθεδρία στους Έλληνες φοιτητές σε όλα σχεδόν τα Ιταλικά
Πανεπιστήμια που υπήρχαν Έλληνες φοιτητές έχοντας απέναντι, στον μεν Νότο, όσους δεξιούς φοιτητές είχαν συνεργαστεί με την Χούντα και τους Ιταλούς του
MSI, (Φασιστικό Ιταλικό Κόμμα) και στο Ιταλικό κέντρο και στον βορρά, τους ¨αριστερούς¨ της ΚΝΕ και της ΠΣΚ οι οποίοι διέθεταν και επαγγελματικά στελέχη σε όλη την Ιταλία, προς άγρα Ελλήνων φοιτητών.
Με την σύντροφο της ζωής του Ελένη Τζώγιου, φοιτήτρια Ιατρικής τότε και τον γιό τους Νίκο, ο οποίος γεννήθηκε το 1980(ο δεύτερος γιός τους Ανδρέας γεννήθηκε
στην Αθήνα το 1982)ζουν στην SIENA και ο Κώστας εργάζεται για καθαρά βιοποριστικούς λόγους, μεταφράζοντας ιταλικά βιβλία για γνωστό ελληνικό εκδοτικό
οίκο και ταυτόχρονα εργάζεται στη φοιτητική λέσχη της πόλης(mensa universitaria) από 1979 έως το Φεβρουάριο του 1982 που αποχώρησε για την Ελλάδα.
Με τους συντρόφους που προανέφερα έχουν ήδη οργανώσει την ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΙΤΑΛΙΑΣ, και την ΟΕΦΣΙ (Ομοσπονδία Ελληνικών Φοιτητικών
Συλλόγων Ιταλίας) στην οποία η ΠΑΣΠ αποκτά την πλειοψηφία και την Προεδρία της υπό τον Θανάση Καρούντζο, από την οργάνωση της ΣΙΕΝΑΣ. Είναι
αξιοσημείωτο ότι τα μέλη της ΠΑΣΠ Ιταλίας στελέχωσαν στην συνέχεια τις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ στην Ιταλία καθώς και τις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ ανά την
Ελλάδα, μετά το πέρας των σπουδών τους.
Με τον ερχομό του στην Ελλάδα, ο Παπανδρέου του εμπιστεύεται, μαζί με τον Αγρινιώτη συνδικαλιστή Γιάννη Χαρδαλιά, την δημιουργία και την οργάνωση των
Αγροτικών Συνεταιρισμών στον ελλαδικό χώρο, εγχείρημα που είχε άριστα αποτελέσματα εκείνα τα χρόνια.
Έχοντας πίστη και πάθος στην Συνεταιριστική Ιδέα και έχοντας ήδη αποκομίσει εμπειρία από τον ρόλο των Συνεταιρισμών στην Ιταλική κοινωνία και την
συνεισφορά τους στην ιταλική οικονομία, τον ρόλο της ηγετικής Ένωσης Συνεταιρισμών «COOP ITALIA» και γνωρίζοντας καλά στον ελλαδικό χώρο, την ιστορία
του συνεταιριστικού κινήματος καθώς και την πολυτάραχη διαδρομή του μεγάλου συνεταιριστή Αλέξανδρου Μπαλτατζή, αναλαμβάνει την προεδρία της ΣΠΕΚΑ.
Ξεκινά την διενέργεια σεμιναρίων πανελλαδικά για τους Συνεταιρισμούς. Εισάγει τα τρακτέρ BELARUS από την Ρωσία και σε συνεργασία με τους αγροτικούς συνεταιρισμούς του Άργους, εξάγουν στις χώρες του Ανατολικού μπλοκ εσπεριδοειδή προϊόντα.
Ιδρύει το εργοστάσιο κυτιοποιίας στην Ελευσίνα. Οργώνει την Ελλάδα για να πείσει τους αγρότες να οργανωθούν στους συνεταιρισμούς για να πετύχουν καλύτερες
τιμές με το άνοιγμα των αγορών σε άλλες χώρες.
Μετά την ΣΠΕΚΑ αφοσιώνεται στην δημιουργία και λειτουργία του ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ με έδρα την Καλλιθέα. Στην συνέχεια ασχολείται με την οργάνωση και στην
κατάκτηση μεγαλύτερου μεριδίου της ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ πανελλαδικά, σε συνεργασία με τον Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, σημερινό Πρόεδρο του
Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών και πρωταγωνιστεί στην είσοδο σε αυτή του ιταλικού κολοσσού UNIPOL με τα στελέχη της οποίας είχε άριστες σχέσεις
από την Ιταλία.
Σε συνεργασία με την ΣΕΚΑΠ και τον αείμνηστο πρόεδρό της, Ηλία Σειτανίδη, δημιουργούν το πρώτο βιολογικό φίλτρο για τσιγάρα, που κατοχυρώνεται ως
παγκόσμια πατέντα, την οποία αποδέχθηκε και χρησιμοποίησε πρώτη η Ιταλική MS. Στην συνέχεια ιδρύει τον όμιλο SUPER MARKETS, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
και στην ίδρυση MESIS, εταιρία τροφοδοσίας SUPER MARKETS.Πρωταγωνιστεί στην οργάνωση των Ελληνικών Super Markets «ΕΛΟΜΑΣ» και της
«ΠΕΚΑΣ»(Πανελλήνια Ένωση Καταναλωτικών Συνεταιρισμών).Ξεκινά την πραγματοποίηση ενός μεγάλου στόχου του, την είσοδο στην Ελλάδα της μεγαλύτερης
Ιταλικής Συνεταιριστικής αλυσίδας SUPER MARKETS, COOP ITALIA στην οποία ηγούνταν οι δύο αδελφοί TASSINARI. Ο ένας εξ αυτών ο VINCENZO διετέλεσε
για σειρά ετών, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της BOCCONI.
Είναι συγκινητικό το μήνυμα που έστειλε ο προαναφερθείς καθηγητής, μετά την είδηση του θανάτου του ΚONSTANTINO, στην Ελένη και στα παιδιά του Κώστα,
Νίκο και Αντρέα στο οποίo αναφέρει ότι ο Κώστας υπήρξε για τον ίδιο και τους στενούς του συνεργάτες συνεταιριστές για 40 συνεχή έτη, πηγή έμπνευσης, και
υπήρξε ένας πολιτικός άνδρας που πρέσβευε υψηλές πολιτικές και ανθρώπινες αξίες και οι συζητήσεις μαζί του ήταν αντάξιες ενός έξυπνου σοσιαλιστή και
δημοκράτη leader.
Επίσης συγκίνηση προκάλεσαν τα δεκάδες τηλεφωνήματα που λάβαμε από αντίστοιχους φοιτητές τότε και σήμερα επιστήμονες, για να εκφράσουν την θλίψη του
και την συμπαράσταση τους στην οικογένεια του Κώστα. Ο κάθε ένας από αυτούς τόνιζε την ξεχωριστή βοήθεια που τους είχε προσφέρει ο Κώστας για την επίλυση
των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν.
Ο Κώστας μαζί με τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, έχουν δική τους γραμμή επικοινωνίας με το ΠΑΣΟΚ και με τον Ανδρέα Παπανδρέου, πλέον είναι μέλη της Κεντρικής
Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και ηγούνται πανελλαδικά στην γνωστή σε όλους Ομάδα των Ιταλών.
Είναι μεταξύ τους απόλυτα ταυτισμένοι ιδεολογικά, με έμφαση του Μιχάλη στα θεωρητικά και του Κώστα στα Οργανωτικά θέματα.
Ο Μιχάλης τοποθετείται από τον Αντρέα στο Εκτελεστικό Γραφείο αλλά παραμένει πολύ λίγο, έως στην Συνδιάσκεψη στο Περιστέρι το 1996, όπου αφού
καταψηφίζεται πρότασή του από το Εκτελεστικό Γραφείο, ο ίδιος παραιτείται, αποχωρεί και από το ΠΑΣΟΚ και ιδρύει δικό του πολιτικό φορέα.
Ο Κώστας διαφωνεί σφόδρα με αυτή την κίνηση του Μιχάλη και παραμένει στην Κεντρική Επιτροπή έως τον ερχομό στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη, με την πολιτική του οποίου είχε διαφωνήσει από χρόνια.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Κώστας αρνήθηκε να λάβει κρατικές θέσεις, τόσον στην Ιταλία όπου του προτάθηκαν από την συνεταιριστική COOP και το τοπικό
Σοσιαλιστικό Κόμμα, όσον και στην Ελλάδα από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου καθώς και από τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.
Παρέμεινε απλά ενεργό στέλεχος της Ελληνικής προοδευτικής Αριστεράς και αντάλλαζε απόψεις με όλα τα στελέχη που κάλυπταν τον αριστερό χώρο, ανεξαρτήτως
κόμματος. Υπήρξε θιασώτης της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, και πίστευε στον πρωταρχικό ρόλο του Κράτους απέναντι στο φαινόμενο της φτώχειας,
του κοινωνικού αποκλεισμού, της κοινωνικής προστασίας και του κράτους πρόνοιας.
Υποστήριξε σφόδρα τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη στην διαμόρφωση μίας πραγματικής αριστερής πολιτικής στα κοινωνικά και στα Εθνικά Θέματα με έμφαση στον
Ποντιακό Ελληνισμό, καθότι ποτέ δεν λησμόνησε την ποντιακή του καταγωγή και τα όσα υπέφεραν οι δικοί του άνθρωποι.
Έπνεε μένος ενάντια την Τουρκική επεκτατική πολιτική, όπου και αν εστρέφετο αυτή, (Πόντιοι, Κύπριοι, Κούρδοι, Αρμένιοι)
και έμεινε πιστός έως την ύστατη στιγμή της ζωής του, στις αρχές του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ καθώς επίσης στα ακούσματα που είχε από τον Ανδρέα Παπανδρέου με
τον οποίο μιλούσε συχνά, τον θαύμαζε καθότι τον θεωρούσε μέγιστο Ευρωπαίο ηγέτη και τον αναγνώριζε ως τον μεγαλύτερο μέντορα στην ζωή του και στην
πολιτική.
Αντίο, Αγαπημένε μας Κώστα. Σε ευχαριστώ, εκ μέρους όλων των Ελλήνων που έζησαν και σπούδασαν στην Σιένα της Ιταλίας.
Ο Θανάσης Τορουνίδης σπούδασε στην SIENA της ΤΟΣΚΑΝΗΣ, SCIENZE ECONOMICHE E BANCARIE.
Διετέλεσε Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων φοιτητών της Σιένας επι σειρά ετών. Είναι Οικονομολόγος, εργάστηκε για 25 έτη στον Τραπεζικό Τομέα ως Ανώτερο
Στέλεχος και διετέλεσε για μία πενταετία, Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος της Ανεξάρτητης, Ρυθμιστικής Αρχής Λιμένων.
